رابطه نسبت سود نقدی تقسیمی با ارزش‌افزوده اقتصادی و ارزش ایجادشده برای صاحبان سهام

با توسعه شرکت‌ها و به وجود آمدن شرکت‌های سهامی، مسئله مهم جدایی مدیریت از مالکیت به وجود آمد و این موضوع باعث شکل گرفتن تئوری نمایندگی شد. در این تئوری بیان می‌شود که این جدایی امکان همسو نبودن منافع مدیریت از مالکیت را افزایش می‌دهد. معیارهای قدیمی سنجش عملکرد، از کارایی چندانی برخوردار نیستند. ازاین‌رو مالکان همواره برای ارزیابی عملکرد، به دنبال معیارهای نوین هستند. معیارهای مبتنی بر ارزش یکی از این دست معیارها است. از سوی دیگر، مدیران در جستجوی مکانیزم‌هایی هستند که بر اساس آن‌ها به بازار اخبار خوب را مخابره کنند. یکی از این معیارها سود تقسیمی است. بنابراین در این تحقیق سعی شده است به بررسی رابطه دو معیار ارزیابی عملکرد، یعنی ارزش ایجادشده برای سهام‌داران و ارزش‌افزوده اقتصادی با سود تقسیمی در بورس اوراق بهادار تهران طی سال‌های 1387 تا 1394 پرداخته شود. برای کنترل اثر سایر عوامل، از متغیرهای کنترلی (اندازه شرکت و نسبت ارزش بازار به ارزش دفتری) استفاده شده است. روش این تحقیق از نوع همبستگی بوده و برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از رگرسیون چندمتغیره به روش پانل دیتا استفاده شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان می‌دهد که رابطه مثبت و معناداری میان ارزش ایجادشده برای سهام‌داران و سود تقسیمی وجود دارد، درحالی‌که میان ارزش‌افزوده اقتصادی و سود تقسیمی رابطه معناداری وجود ندارد.